Dag 8 tm 14

Reactie op reacties:

@Allen: dank jullie voor de reacties, het is bemoedigend om zo gesteund te worden.

@Kim: Dank je wel, je hebt helemaal gelijk, dit nummer Go West ken ik uiteraard, maar eigenlijk nooit geweten van wie het was.

Dag: 8 (30-7)

Camping: Caravan [e-38] Campingpark Leekworth

Uiteraard vandaag weer veel langs de Tees. Na een km of 5 was er een, historische/200jaar oude brug afgesloten ivm reparatie/renovatiewerkzaamheden. Een hondenuitlaatster vertelde dat de brug al 2½ jaar buiten gebruik was. Ze hadden wel een ander parcours voor de Teesdaleway ontsloten. Na de ontberingen van gisteren was dit traject een zonnetje ondanks het hete weer. Met deze dame ook ff de Britse politiek doorgenomen vd laatste 15-20 jaar. Iedereen was toe aan een nieuwe regering.

Deze omlegging loopt eerst met de Tees mee, daarna veel evenwijdig langs de Tees tot Barnard Castle. Hier heb ik wat reparaties aan mijn rugzak moeten verrichten. De escapades gisteren hebben hier geen goed aangedaan. Ook speelt de leeftijd van deze wandelgenoot een rol, gaat toch al ruim 40 jaar met me mee, een gewichtige kwaliteit.

De schoenmaker kon pas over 3 dagen iets doen, maar had wel een kofferriem en veters om de boel bij elkaar te houden. Bij de Maxwell hebben ze 2 gaatjes in het metalen frame geboord, plus wat handige metaal S-beugels om de constructie te versterken. Goed meedenken en helpen zonder moeilijk te doen, hij vond het wel een uitdaging denk ik. De kofferriem, gaatjes, metaalonderdelen en veters moeten m'n rugzak en inhoud bij elkaar houden voor de rest vd tocht, ik heb er vertrouwen in.

Vanaf Barnard Castle veel kleine stukjes omhoog en omlaag. Na de hitte eerder vanmorgen was het langs de Tees heerlijk verkoelend. Vlak voor het plaatsje Middleton-in-Teesdale tegen een camping opgelopen voor een overnachting en een douche. Na het opzetten vd tent toch nog ff naar het dorp gelopen(2×1,5km) voor boodschappen, maar natuurlijk ook een deel vergeten mee te nemen, voor morgen toch nog ff langs de winkel, de volgende 2 dagen zijn er geen winkels op de route. Dus een beetje puzzelen met de bevoorrading.

Dag:9 (31-7) Bivak: voet Cauldron Snout.

Vandaag een zware tocht om bij dit bivak te komen. Was pas laat echt op stap. Eerst ff naar de GP(Huisarts) in het plaatsje Middleton. Sinds de 4daagse heb ik een vlek in m'n linker knieholte. volgens onze eigen huisarts was het een eczeem-uitslag, kon geen kwaad, maar wel in de gaten houden. Tijdens het douchen gisteren zag ik dat het aanzienlijk groter was geworden. Om ziekte van Lyme uit te sluiten toch nog maar een keer naar de huisarts. Inschrijven,20min wachten (nog ff een vergeten boodschap doen in de winkel ertegenover.) De huisartsen waren het met elkaar eens, gelukkig geen Lyme, een eczeem door een schimmel. Recept mee voor een zalf bij de apotheek. Die kreeg ik daar zonder meer overhandigt. Op de vraag of ik moest betalen, niet nodig, je bent over de 60 en dan zijn dit soort medicijnen blijkbaar gratis. Vanuit Middleton zijn er geen markeringen voor de Teesdaleway meer, wel voor Pennines Way. Nog wel langs en over de Tees, een grote lange stijging (met een paar afdalingtjes, natuurlijk) hoe hoger je komt hoe mooier het gebied. Zeer bloemrijk, veel insecten en vogels. De route was een paar keer wat overgroeid. Maar wel door te komen. Dit gebied gaat over in een veel leger landbouwgebied.In alle haast vanmorgen oderweg wat weinig water meegenomen. Van een paar tegenliggers wat water gekregen. De jeugdherberg waar we langs kwamen, was dicht.Het kerkhof bij een kapelletje was me iets te schuin, de nabijgelegen Pub me iets te duur. Dan maar door naar de Green Cow (Stuwmeer en waterval).

De laatste paar km moet je over een/geen pad vlak langs de Tees, bestaande uit een hoop grote bolders, waar je voortdurend over of langs moet klimmen. Dit is de oorsprong vd Tees. Op zich een mooie plek gevonden en de tent opgezet. Dit was blijkbaar het teken voor een grootschalige aanval van piranha-muggen, Midges. Met een hand wapperen en een hand koken, een T-shirt over m'n gezicht hielp iets, alleen zie je dan minder. De tent zo veel mogelijk dicht om ze maar niet binnen te laten. Een mooie rustige plek, wel met oordoppen in geslapen om het voortdurend ruizen vd rivier te dempen.

Dg:10 (1-8) Camping: Grandie Caravan Park, Dufton.

Zo vlak langs de rivier was het vannacht erg vochtig en het heeft een aantal keren geregend. De midges waren zeer behulpzaam bij het afbreken en inpakken. Eenmaal lopend heb je nog maar weinig last van ze.Vanaf de bivakplaats moet er eerst over een zeer ruig pad, nog een kleine 100m geklommen worden voor je bij de waterval (Cauldron Sprout) en het stuwmeer (Cow Green) bent. Een mooi uitzicht, maar de midges vinden het niet goed als je ervan gaat staan te genieten. Bij de stuw was een monteur aan het werk, van hem wat water gekregen voor de rest vd dag. De route stijgt nu van zo'n 480m naar 580m bij het begin vd High Cup Gill, een zeer steil ravijnachtige vallei. Dit gebied doet me erg aan de Alpen denken. Het is ook populair voor dagtochten vanuit Dufton. Op een zonnig plekje op de helling lunch gehouden en de tent laten drogen. Hierna afdalen naar Dufton, op zoek naar de jeugdherberg. Een dame die op een squatt rondreed vroeg wat ik zocht en vertelde dat de JHB hier niet meer bestond, zij was vd camping en had nog wel plek voor me, ik kon ook in het Hobbit-huis slapen. Niet nodig, ik kreeg nu een plekje op het Hobbit-huis.

In de loop vd middag kwamen er steeds meer diverse soorten trekkers bij, lopers, fietsers, motorrijder met zijspan en hond, wandelaars. Een paar gezellige contacten.

Dg:11 (2-8) Camping/bivak:Garrgill Village Hall.

Vast geslapen, was pas om 6:30 wakker. Het was een hele vochtige nacht en de tent was erg nat, deze nog een beetje kunnen laten drogen voor ik hem kon inpakken. Vandaag over het hoogste punt, de Cross Fell, van de Pennines Way, heen, 893m.

De route omhoog gaat door de Moors, een erg nat heidegebied. Soms liggen er een paar honderd meter aan stapstenen, waardoor je dan flink kunt doorlopen.

Hoe hoger hoe meerwind, tot een complete storm boven de600m. Een lokale wandelaar vertelde dat dit de Helmwind wordt genoemd. 8 vd 10 dagen waait het hier op deze hoogte zo hard en dat er door de laaghangendebewolking geen uitzicht is.

De steen-constructie op het hoogste punt(foto) bestaat uit een soort halve bol waar muurtjes omheen uitsteken, zodat je bij iedere windrichting een luwte plek hebt, tijd voor de lunch.

De local vertelde dat hij een zwak voor de Dutch heeft. Zijn vader werd in Birma tijdens de 2e wereldoorlog door Japanse soldaat gestoken met een bajonet, in het krijgsgevangenenkamp werd hij door een Nederlandse arts behandeld, zonder deze behandeling had hij het niet overleefd.

Na de Cross Fell is het een afdaling van een 14km eerst weer over de Moors, later over een erg grof stenig pad tot het plaatsje Garrigill. De enige winkel, een postkantoortje waar je ook wat eten kunt kopen, was helaas al gesloten. Heb hierdoor een deel van m'n noodrantsoen moeten aanspreken. De camping/bivak is achter de Village hall, hier is ook een toilet en wasruimte. Samen met mij staan hier nog 2 dames. In de village hall zelf slaapt een groepje mijnonderzoekers. Van hen thee gekregen en m'n telefoon kunnen opladen, en een uurtje over de oude mijnen van dit gebied gehad, een gezellig avondje.

-------

Verheven Lunchplek.

Boven op de Pennines Way.

Stormwind inclusief.

Haiku: 341

-------

Dg:12 (3-8) Bivak: South Tyne Trail (near Haltwhistle)

Vannacht heeft het veel geregend dus een natte tent mee. Bij het opstaan weer een aanval vd Midges (muggen) te verduren gehad. Bewegen is de beste oplossing om het minst last te hebben.

In Alston boodschappen gedaan en bij een outdoorwinkel een muggennetje gekocht voor over het hoofd. Hoe noordelijker hoe agressiever ze schijnen te worden.

Verder over de Pennines Way. va Alston belandde ik in een hardlooptrail/wedstrijd, de Isaak's Tea Trail een wedstrijd over 37 mile in 12 uur en selfsupporting Deze loopt gedeeltelijk over de Pennines Way. Een uitdaging voor onze bootcamp,- en traillopers(?)

Het is hier behoorlijk aanploeteren op de Pennines Way, modderige weilanden,draaihekjes, klimhekjes en klimmuurtjes. Op een gegeven moment loopt het parcour gelijk op met de South Tynedale Railway, nu een oude stoomspoorlijn. Ik zag steeds mensen langs het spoor lopen, kuieren. Ik ben toen via en over een hekje het spoorwegtaluut opgelopen en heb de Pinnine even de Pinnine gelaten. In Slaggyford houdt het stoomtreinspoor op maar gaat het pad langs/over het oude spoorwegtraject nog steeds door tot in Haltwhistle. Een verademing met het geploeter vd Pennines Way. Vlak voor Haltwhistle aan de rand van een landbouwpad m'n tent opgezet. Ik had m'n rugzak nog maar net afgezet toen de boer op een squatt langskwam, met z'n vrouw en een kind waren ze de honden aan het uitlaten. Gevraagd of ik hier mocht staan voor één nacht. Na wat bedenkelijk kijken was het goed. Op hun terugweg zwaaide zijn vrouw even vriendelijk naar me. Ik liep wat achter op m'n schema, door over te stappen op South Tyne Trail, bespaar ik wat afstand en kan makkelijker doorlopen. Wel wat saaier, maar niet onaangenaam om even vlak stevig door te lopen.

Dg:13 (4-8) Bivak: Blacka Burn

S'nachts wat regen maar de tent wel droog opgeruimd. Door Haltwhistle heen gelopen en daar de route vd Pennines Way weer opgepakt. Die loopt hier voor een deel samen over de Hadrian's Wall. Een toeristische trekpleister voor allerlei soorten wandelaars die een groter of kleiner deel vd Wall lopen en de restanten vd Romeinse bouwwerken komen bekijken. Een interessante constructie die de Romeinen hier hebben opgezet, dat zal de benodigde hoofdbrekens, zweetdruppels en Denarii gekost hebben. De Wall liep van coast to coast over 73 mile(117,5km) en is va 122 in /- 6jaar gebouwd. Van de oorspronkelijke muur is eigenlijk nog maar weinig over. Veel stenen zijn in de loop vd eeuwen lokaal gebruikt. Na een 3km en veel klimmen en dalen verlaat de Pennines Way de Hadrian's wall en steek je een uitgebreid en mooi moor-gebied over richting Bellingham. Omdat ik de benodigde tijd verkeerd had ingeschat, heb ik Bellingham vandaag niet bereikt, jammer want ik had daar willen foerageren, maar daar is de noodvoorraad voor.

Bij een roofvogelfarm m'n water kunnen aanvullen en achter een stenen muurtje m'n bivak opgezet, net voor het ging regenen had ik de spullen droog binnen.

--------------

Blokkeert het uitzicht,

al eeuwenlang op de grens,

Hadrian's muurtje.

Haiku: 343

(NB: tegenwoordig ligt Hadrian's wall volledig op Engels grondgebied)

--------------

Dg:14 (5-8) Bivak: Cotonshopeburnfoot

Het heeft tot halverwege de nacht veel geregend.

Kon de tent wel redelijk droog opruimen. In Bellingham boodschappen gedaan voor ruim 2 dagen, omdat ik pas ergens op woensdag weer bij een winkel in de buurt kom. Het probleem met boodschappen zijn de grote hoeveelheden die je soms moet kopen. Toiletpapier minimaal 4 rollen. Bij het inpakken vd rugzak kwam er een oudere man langs, of ik me vermaakte? Ja best wel, mag ik u om een gunst vragen? Wilt u deze 3 rollen wc-papier van me aannemen, ik kan dat niet meenemen. Hij keek me even vreemd aan, is dit serieus. Ehh ja natuurlijk. Hij bleek de gepensioneerde RK-priester te zijn, nog wel actief, maar er waren nog weinig mensen die naar de kerk gaan.

Hij de winkel in, toen hij er weer uitkwam had ik nog een paar appels voor hem, ook die wou hij graag aannemen.

Met al het extra gewicht de tocht voortgezet. Eerst het dorp uit va114m naar 90m hoger langs de weg en daarna door de weilanden en de moor-gebieden tot 350m.

In principe zijn dit heidegebieden, maar er staat maar weinig heide, wel veel gras en pijpenstrootje. Na een 5km kwam ik een paar Duitse jongens tegen, toen ik vroeg naar de situatie verderop op het pad en de beschikbaarheid van water, bleek dat dat er voorlopig niet was, kreeg ik spontaan hun restant water mee. Ze zouden het wel redden tot het dorp (nog 5km) Het moor-gebied is een enorm groot gebied, lastig om te lopen. Het is eigenlijk één grote natte spons, met een hoop greppels en watertjes. Ben verder bijna niemand meer tegengekomen in het moorgebied.

Bij het oversteken van een weggetje, ben ik het weggetje gevolgd ipv nog meer, hoger moor-gebied.

Een goede keus, een 6-tal km verder vertelde een boer dat het originele traject erg overgroeid en zeer nat/drassig was.

Hierna kom je in een groot bosgebied, waar grote percelen in één keer gekapt worden. Een erg troosteloos gezicht.

Aan het einde van dit bosgebied m'n bivak opgezet op een vlak plekje net toen het ff wat droger was. Het was ondertussen al een paar uur aan het miezeren. Morgen en overmorgen nog meer bosgebied. Hoop dat het wat droger is.

Wel de rugzak wat lichter gemaakt door een deel vd voorraad op te eten.