Mopperende herten & visite

Ik hoor dat er een hoop reacties zijn op mijn berichtjes, jammer genoeg kan ik die niet lezen of er op reageren. De nieuwsbrieven maak ik op mijn smartphone (vandaar soms rare spellingsvormen) en stuur die naar mijn dochter, deze plaatst ze voor mij op de site. Toch wil ik iedereen hartelijk bedanken, wanneer ik terug ben zal ik ze met genoegen lezen en als het nog zinnig is er op reageren.

De afgelopen week is over t algemeen behoorlijk voorspoedig verlopen. Een paar dagen goed opgeschoten, een paar dagen ook wat minder goed door "zware benen".

Woensdag zijn er wel een paar leuke dingen gebeurd, de plaatsjes liggen hier vrij ver uit elkaar en waar ik doorheen kwam die hadden geen winkel sommige niet eens een waterpunt, maar door aan te kloppen bij een woning kun je altijd wel water krijgen. Voor mijn boodschappen moest ik echter uitwijken naar een plaatsje zo een 4 km vd route. Ik was 1,5km onderweg, toen stopte er spontaan een man, die vroeg of ik mee wou naar t volgende dorp, dat was 1 geluk, onderweg hadden we t oa over mijn pelgrimage. Hij zet me voor een winkel af, en vraagt moet je ook terug? Hoe lang heb je nodig? Een 1/2 uur! Ok dan haal ik je dan weer op en ik werd keurig bij de afslag van de J.R.route weer afgezet. Later kwam ik een paar aardige Spaanse dames tegen, die na aanleiding van dit verhaal ook zeer lovend waren over de vriendelijkheid van de Fransen. Bij het opzetten van mijn tent op een gemaaid graanveld met daarachter een poel water komt er van de weg een mannetjes hert t veld oplopen richting de poel. Eerst ziet hij me niet, maar dan opeens wel, ik hou me stil,hij draait een paar keer een rondje en loopt dan verontwaardigd balkend/blaffend weg. Later ben ik achter m'n paraplu gaan zitten, en zijn er eerst een paar vrouwtjes en nog later ook het mannetje naar de waterplas gegaan.

Vrijdag is er visite uit Nederland gekomen, ze gaan hier in de buurt op vakantie en konden dat combineren met een bezoekje aan deze pelgrim. Een bijkomend voordeel is dat er ook wat spullen uit Nederland meegenomen kon worden. Nederlanders nemen normaal gesproken bv een mud aardappelen mee, dat zit er voor deze rugzaktoerist natuurlijk niet in. Een aantal andere dingen zijn hier wel te krijgen maar daar moet je dan veel moeite voor doen wanneer je door een grotere plaats komt. Een uitgesproken gelegenheid. Het lekkerste dat meegenomen was, was een pot suikervrije rozenboteljam. Beleg is altíjd al moeilijk, maar suikervrije jam is niet te krijgen en hoe hou je een pot jam goed bij heet weer in je rugzak. Uiteraard heb Ik nu de pot (jammer genoeg) al leeg. Op het bezoek heb ik me de hele week lopen te verheugen als een kind op z'n verjaardag. We hadden op de camping van Monqu afgesproken en het was inderdaad net een verjaardag, cadeautjes en aandacht krijgen en verwend worden, heerlijk. Toch merk je dat de "grote mensen wereld en die van de pelgrims behoorlijk uiteen loopt qua ritme en beleving. Bv omdat er een auto is wordt de actieradius opeens veel groter. Je kan een overnachting verder weg zoeken en de volgende ochtend toch weer op de goede plaats beginnen. Het bezoek heeft een dag meegelopen,voor mij betekende dat ik met een dagrugzak kon lopen ipv met het hele huishouden, lang geleden dat ik echt zonder gewicht liep, heeeerlijk, liep bijna te zweven. De volgende dag werd ik weggebracht en opgehaald, dus ook een 2e dag zonder bepakking, heerlijk. Maar door t wisselen van camping, mij ophalen en uit eten gaan (voor- en nadeel van een auto) bleek er in Lectour en omgeving geen campingplaats beschikbaar. Uiteindelijk heeft t bezoek in de auto geslapen en kon ik in een gite nog op de vloer van de ontbijtzaal slapen. Daarna komt t normale pelgrims leven weer teug, met de zware rugzak lopen, zelf voor eten en campplaats zorgen, je eigen dagritme volgen en geen last van de "grote mensen stress". De 2 werelden zijn eigenlijk niet te combineren. De wereld vd pelgrims is apart, soms ontmoet je iemand 3dagen achter elkaar en pas 14 dagen later kom je hem weer tegen of je hoort via een andere pelgrim over die persoon. Een lint wandelaars dat voortdurend in,- en uitrekt.

Het is je bijna niet voor te stellen hoe het pelgrimsleven er vroeger uitgezien moet hebben. Ik loop natuurlijk in de luxe vd huidige maatschappij, kan bv een nacht een gite nemen bij slecht weer. Vroeger moest je wellicht bedelen of onderweg werken om je kostje bij elkaar te krijgen. Een vd bezoekers heeft 1 dag meegelopen voor de gezelligheid maar ook om een indruk te krijgen van de trajecten en de zwaarte er van. Het viel 'm erg mee. En dat was ook zo. De routes zijn vlakker aan t worden en ook de grofheid vh pad wordt minder. Het landschap is sowieso aan t veranderen. Vanaf Monsieu een plat Hollands stuk gelopen tussen de rivier en t kanaal. Van graan, gras en vee veranderd de landbouw in zonnebloemen, mais en sorghum naar wijnbouw. Ik wil t voor nu hierbij laten. Maandag ben ik 4 weken onderweg = 1/3 vd tijd en ook ongeveer van de afstand. De Spaanse grens nadert, en dan moet ik gaan beslissen of ik de land,- of kustroute ga volgen.

Voor nu een groet van pelgrim Rob