Vervolg: Mosterd na de maaltijd: Dag 10 en 11

25-8-2020

Bivak: L'Ormente 

Vannacht stond er erg veel wind. Het was daardoor zo koud dat ik s'nacht met al mn kleren de slaapzak ben ingegaan. Desondanks nog steeds koud gehad en slecht geslapen. Bij het opstaan en inpakken van m'n spullen stond er nog zoveel wind dat het me niet lukte om thee te zetten. Nu het water maar zo opgedronken. Afgedaald naar de weg bij refuge Plan de Lai en vanaf daar weer omhoog. 

De laatste dagen regelmatig contact gehad met het thuisfront. De berichten mbt Corona worden steeds heftiger in de richting die ik opga,  de Martine Alpen. Afgesproken dat we morgen gaan overleggen hoe verder te gaan. Morgen is de eerste plek waar ik op het o.v. kan stappen. De o.v. gelegenheid daarna is dan weer zo'n 8 dagen verder. 

M'n klimbenen lieten het vandaag weer afweten. Gelukkig is het eerste gedeelte niet al te steil, een mooie route over een veenachtige helling, dat zo drassig is dat er over honderden meters een planken-flonder is neergelegd. Uiteindelijk gaat de route toch sterk omhoog. Het track vd GR5 gaat recht omhoog, terwijl een grindweg er omheen zigzagd. Ik heb regelmatig de grindweg genomen. Dit gaat iets minder snel, maar ik kan wel beter m'n staplengte benutten. Een vader en zoon namen de steile route. Tot de grindweg stopte liep ik maar een paar minuten op ze achter. Een paar honderd meter hoger wordt ik vanaf een zijpad aangeroepen door een paar Franse dames die op zoek zijn naar liefde, althans naar het Lac d'Armour. Of ik ze de weg naar de liefde kon wijzen. Ze hadden een uitgebreide stafkaart bij zich maar geen flauw idee waar ze waren op de kaart. Op de kaart van mijn GPS kon ik dat wel zien. En uiteindelijk ook aanwijzen op hun kaart. Ze waren ergens een verkeerde helling opgegaan. Ze moesten eerst een flink stuk terug naar de weg, die een stuk volgen en dan de goede helling op. Hun Engels en mijn Frans was te slecht om een flauwe grap over hun zoektocht naar de liefde te maken. Ik hoop dat ze de liefde en het meer der liefde gevonden hebben. Mijn route ging iig verder de berg op naar de Col Bresson op 2467m. Bijna boven toch nog een paar keer extra keer uitrusten om van het uitzicht te genieten, van het dal dat ik achter me laat met het stuwmeer Lac de Roselend. De afdaling daarna ging een stuk minder vermoeiend, wel erg ruig. Een smal dal met een pad langs een bergbeek, als de begroeing terugkomt wordt het zelfs liefelijk. Weelderig groen en een hoop insecten. Er is geen vee hier, wat de natuur en soortenrijkdom hier ten goede komt. Helaas is dit in een schril contrast met de verdere afdaling. Bij Refuge de la Baime gaat de afdaling verder in een volgend dal met het riviertje L'Ormente. Vanaf hier is het één grote kaalslag, met bulldozers is alles kaal gemaakt. Een nieuw skigebied en/of veegebied in de maak. Wanneer het wat minder ruig wordt maak ik hier m'n bivak. De grond is nog steeds zo rotsig dat ik moeite heb de haringen de grond in te krijgen. Het eten is heerlijk, 1 ei, 2 blikjes vis (zalm en makreel in mosterdsaus) door de stoofpot, helaas weinig groente. 1 aardappel, rijst, wat kruiden en een tomaat.

--------

Kijk hier eens omhoog.

Zelfs krekels zingen er van. 

Alpensterrennacht

Haiku:110

----------

26-8-2020

Afdalen naar Landry en de trein naar La Cura

Vanochtend karig ontbeten, een paar stukjes brood, een plakje kaas en wat nootjes. Vannacht minder wind en veel minder fris dan gisteren. Omdat het dal hier smal is, verwarmt de zon de bodem vh dal pas laat. Een mooie tocht. Eerst redelijk vlak langs de zijkant vh dal. Later sterk dalend. M'n bivak vannacht was op 1700m. De rivier als laagste punt ligt op een 750m. Hoe verder de afdaling hoe warmer het wordt. Al dalend kom je door een paar gehuchtjes, maar wel allemaal met een waterpunt. Vanaf een van deze waterputten met een Franse jongen uit Parijs opgelopen tot Landry. Hij bleek ook een paar dagen eerder bij het groepje kampeerders gestaan te hebben die door de kudde koeien omsingeld was (zie 21-8). Nu kon hij er wel om lachen, toen vond hij het niet zo leuk.

Hij heeft in Parijs de Franse lock-down uitgezeten. Niemand mocht meer dan een paar honderd meter van huis af voor boodschappen en voor de rest alleen maar binnen blijven.

Op het laagste punt, het riviertje L'Isere overgestoken. Hier heb je de mogelijkheid om gelijk weer omhoog te gaan (de originele GR5 op) of langs de rivier naar Landry te lopen(Een alternatief op deGR5). Wij zijn samen tot vlak voor Landry opgelopen. Hij ging vlak voor Landry lunchen. Ik ging door om te kijken of er winkels open waren. Maar helaas de bakker is hier op woensdag dicht. 

Met Ansje gebeld om het over vervolg vd GR5 te hebben ivm de corona-situatie. Besloten om de GR5 hier af te breken. Ik heb hier de mogelijkheid om op de trein te stappen. De volgende OV-plaats is over een 8 dagen=140km verder. Wanneer de beslissing eenmaal genomen is, raakt alles in een stroomversnelling. De trein gaat om 14:22. Geprobeerd om in een restaurant wat te eten, maar of vol of dicht. Naar het station. In de trein een kaartje voor het eerste deel. Bij de eerste overstap ruzie met een automaat voor een kaartje naar Genève. De volgende overstap was te kort om bij het station weg te gaan. Helaas had de aansluiting een 1/2 uur vertraging. In Genève had ik inclusief het volgende kaartje kopen 2min speling. Na 1 halte weer overstappen op het boemeltje nasr La Cure. Om 20:15 was ik weer in La Cure. De reis overleefd op wat nootjes, een handje chips-gruis en een pakje(3×) koekjes.

In La Cure bij hotel Arbez Franco-Suisse een heerlijke vis-schotel gegeten. Tijdens het eten geïnformeerd of er nog een kamer beschikbaar was en of die dan ook een douche had. Deze kamer genomen nadat de beheerder me verzekerde dat er in hun kamers tegenwoordig zelfs bedden aanwezig zijn.

Na het eten een klein biertje genomen, maar de helft daarvan was me al meer dan genoeg. Een mooie kamer, helemaal met hout betimmerd en uitzicht op de grenspost.

Gedoucht, een heerlijk 2 persoon bed, een beetje aan de korte kant voor mijn lengte. Maar diagonaal was de lengte prima.

De Frans-Zwitsere grens loopt dwars door het hotel heen, in mijn kamer zelfs dwars door het bed heen. Omdat ik diagonaal in bed lag, heb ik in 2 landen tegelijk geslapen. Ik was zo moe dat dit geen enkel probleem was.

27-8-2020

Bivak: thuisbasis Nederland. 

Vanochtend vroeg gewekt door het grensverkeer. Dit begint om 06:00 te razen. Het hotel ligt gelijk naast de douanepost en heeft een franse en zwitserse ingang. Het ontbijt in het hotel was teleurstellend. Op weg naar Nederland in het eerste dorp brood gekocht voor onderweg. Later nog een keer gestopt om te tanken en bij een supermache nog wat meer inkopen gedaan. 

Het was erg druk op de Franse wegen en de tolweg. Een hoop Corona-vluchtelingen en/of het einde vd vakantie. In België net over de grens bij Luxemburg een enorme file en bloedheet. Hier maar afgeslagen om over Maastricht te rijden, hierin was ik natuurlijk niet de enige, maar zat er wel wat meer beweging in. Bij Roermond een omleiding omdat de weg naar Eindhoven afgesloten was. Via Nijmegen en Barneveld was ik om 23:30 in Amersfoort om van het hartelijk welkom door Ansje te genieten. 

In 2 dagen van berg,- naar zeeniveau is toch wel heftig. Ik was wel wat gaar aan het eind vd reis en ook wel teleurgesteld door het afbreken vd GR5. Maar nog steeds gezien de latere corona ontwikkelingen in Frankrijk waarschijnlijk wel de meest wijze oplossing.

Wat statestieken: 

Wk..Dg'n..Afst.......Stijg.........Daal:

1e.....4x....88km.......789m....1626m

2e.....7×..127km.....7742m....7115m

3e.....4×....66km.....3430m....4019m

Tot.16×..381km..11961m..12760m

Om eea een beetje in perspectief te plaatsen. Mijn hoogste punt was 2496m hoog, voor mij is dat even hoog als de Mount Everest die toch ook maar 8850m hoog is.

Andere aardigheden.

Laatst stond er er in de dagboekrubriek vd Volkskrant een fragment van Robert Louis Stevenson. Tijdens mijn rust op de 1e dag werd ik op hem gewezen door een zwitserse jogger. (Zie foto)

Bij aankomst in Nederland was ik 7kg lichter dan bij vertrek. Die kilo's heb ik ondertussen weer ruim terug. Ondanks de dagelijkse Broodplank,- en Bootcamp oefeningen en het ochtendrondje, kost het me moeite om niet nog gewichtiger te worden. Heerlijk om de Corona-situatie daarvan de schuld te geven.

De herfst in Nederland heeft ook zo z'n bekoringen.

In het Arborethem in Doorn staan er schitterende bomen vol in herfstooi. Buiten het arborethum ook trouwens. Ook een doorzichtig paddenstoeltje, het "plooirokje" gezien. Voor mij uniek. (Zie foto's).

----------

Een tapijt herfstkleur.

Een groet vanuit de zomer.

Voor wie het wil zien.

Haiku: 123

-----------

Oja: de volgorde vd foto's is een puinhoop.

Ik had graag wat filmpjes geplaatst: panorama's vanaf de diverse cols.

Maar helaas herkent deze app. het videobestandsformaat van deze telefoon niet. Ik ga nog een poging doen of het via de computer wel gaat. Helaas wordt dat dan nog één volgend reisverslag. En anders helaas.

@Bert: Sorry geen foto van Xante in het assortiment. Je zult het met de beschrijving vd glimlach moeten doen. Goddelijk. Ik had graag een maaltijd voor haar bereid, maar dat heeft niet zo mogen zijn.

Maar des mensen wegen zijn ondoorgrondelijk, dus wie weet?

Het vervolg

Vanaf Landry naar Nice zijn het nog zeker 24 loopdagen van 17km, ruim 400km, bijna 22500m stijgen en ruim 23500m dalen. 11 dagen gaan boven de 2500m uit, 4 dagen blijft het hoogste punt onder de 2000m en de rest vd tijd zit het dagelijkse hoogtepunt er ergens tussenin. Slik: ik denk dat ik een sherpa nodig heb! Liefhebbers? Mooie uitzichten en unieke inspanningen als beloning.

Aan het einde heerlijk dobberen in de méditerranéen om het alpenstof af te spoelen.