Vervolg: Mosterd na de Maaltijd verslag: dag 6&7

Vandaag 11 okt 2020. Ik ben alweer 44 dagen thuis. Bij thuiskomst was ik erg moe. En de eerste 2 weken heb ik uitgerust, veel gegeten en bijna niets gedaan.

Nu toch maar proberen als mosterd na de maaltijd de verslagen op deze blog te zetten.

21-8-2020

Bivak: Refuge Moëde Anterne

Vannacht heerlijk rustig geslapen. De wekker ging wel erg vroeg, 6:00, meestal ben ik voor de wekker wakker maar nu werd ik toch wel ruw uit dromenland vandaan gehaald.

Niet zonder reden. Vandaag een lange tocht met veel stijging voor de boeg(1750m hoogtemeterd) voor de boeg. 

De stijging van gisteren naar mijn bivak kon eerst weer ingeleverd worden omdat er tot op rivierniveau moest worden afgedaald voor het echte klimmen begon.

Vanaf de rivier gaat het eerst wat glooiend omhoog tot je bij de weg komt. De GR5 loopt dan dwars door de haarspeldbochten vd asfaltweg tot die weg ophoudt er alleen nog maar tracks verder gaan. De zijkant van deze bergweg wordt gebruikt als parkeerplaats voor alle dagtouristen die een rondwandeling doen of een heen-en-weertje naar een vd watervallen, een col, een refuge of het meer. 

Halverwege de weg op 1000m kom je de Cascades(watervallen) de Rouget tegen. Hier kun je ook nog met de bus komen. Op 1200m houdt de weg op en loop je in een soort avondvierdaagse drukte door op het track.

Op ruim 1400m bij het uitzicht op de Cascade de la Sauffaz splitst de GR5 zich van de rondwandeling af, het wordt dan opeens veel rustiger, het pad wordt een eenpersoons track langs de berghelling en de route gaat sterker stijgen.

Ergens onderweg moest ik aan de kant omdat een hele familie, inclusief een ezeltje voor de bagage en het kleinste kind aan het afdalen waren. Een echte expeditie. 

Het pad stijgt tot bijna 1800m en daalt dan af in een soort kom/hoogvlakte met de refuge d' Anterne. Hier een omelet gegeten waar ik de ham uit moest vissen omdat ik door een "omelet naturel" op het verkeerde been werd gezet. 

Na deze lunch ben ik doorgelopen en kwam ik na een paar honderd meter een Fransman tegen die ik gisteren ook ontmoet had. Op zijn aanraden eerst even teruggelopen om meer water mee te nemen, omdat het vervolg geen drinkwater punten meer zou hebben. 

De refuge ligt op 1870m en de route stijgt door naar de 2100m daalt een 50m naar het lac d'Anterne en stijgt dan weer naar 2240m op de col d'Anterne. Vanaf hier weer afgedaald naar 1950m, een 500m voorbij de refuge de Moëde Anterne en daar mijn bivak opgezet. 

Op de col d'Anterne werd ik gepasseerd door de 2 Franse dames die ik al eerder had ontmoet, later haalde ik hen weer in en kon ik ze opmerkzaam maken op een steenbok die op een zijpad aan het grazen was. Bij de refuge hadden deze dames een slaapplek gereserveerd en hebben ze voor mij geïnformeerd of er nog een slaapplek over was, helaas alles was vol, zowel voor het restaurant als de slaapplaatsen.

Bij het doorlopen werd ik aangesproken door een Franse man met wie ik een paar dagen eerder ook had gesproken. Volgens hem begon ik bekend te raken bij de andere trekkers, een grote groene rugzak en een rode paraplu vallen natuurlijk wel op. Bij de refuge water getapt en doorgelopen naar een heuveltje bij een klein meertje voor mijn bivakplaats. Onder het heuveltje kwamen later nog een aantal tenten te staan.

S'avonds werden zij bezocht door een stel koeien die nieuwsgierig rond hun tenten gingen staan. Zij hebben nog een tijd buiten de tent gestaan om de koeien er vandaan te houden.

Omdat ik op t heuveltje stond was mijn tent blijkbaar net wat minder interessant voor ze. Uiteindelijk zijn de koeien toch weggegaan zodat ze konden gaan slapen. 

Verder was het een schitterende heldere avond met een prachtige Alpenglühen als beloning en later een mooie sterrenhemel. 

22-8-2020

Bivak: Lac des Chavants

Gisteren was het schitterend weer, vannacht een heldere sterrenhemel. Halverwege de nacht begon het opeens erg te waaien en s'ochtends waren alle omringende bergen verdwenen. De hele wereld zat verpakt in een wolkenkleed. De tent wel droog ingepakt met behulp van een nieuwsgierige koe die wel even wou komen helpen. Iedere keer als ik iets neerlegde ging hij er op af. Weg jagen, een omtrekkende beweging maken, weg jagen, een paar passen opzij en terug komen, weg jagen, naar achter lopen en opzij terugkomen, weg jagen, toch nog even terugkomen want die tentstokken zijn toch ook wel interessant, nog een keer wat verder weg jagen, "ja, nou dan ga ik dan maar, chagrijnige kampeerder"

Ik zou graag helpen

Met het ruimen van je tent.

Een leergrage koe.

Haiku: 105.

Ik was bijna klaar toen het begon te spetteren. Eerst lichtjes maar steeds meer. Rugzakponcho over, paraplu op. Vanaf de bivak afgedaald naar een 1600m en toen weer omhoog naar. De col de Brevente en later naar de top vd Brevente zelf op 2525m. De stijging naar de Col de Brevente was stevig, die naar de top erg zwaar hier moet je via allerlei hulpmiddelen: staalkabels, ijzeren treden en handgrepen naar boven klauteren. 

Hier vandaan zou je een mooi uitzicht op de Mont Blanc moeten hebben, maar ook die zat mooi ingepakt in een dicht wolkendek.

Vlak onder de top is een skilift-station met een stalletje, hier nog wat gewacht en een crepe gegeten. Helaas de Mont Blanc had geen zin zichzelf bloot te geven. 

Het eerste deel vd afdaling was goed te doen langs een kale skihelling. Bij 2000m ging het pad bij de stelling vandaan en verder langs een berghelling en werd het track zeer lastig. Af en toe moest je zoeken waar het pad verder ging, veel hulpmiddelen onderweg, omdat anders sommige stukken niet begaanbaar zouden zijn. Pas op een 1200m werd het pad wat beter begaanbaar. Op het laatst een klein stukje gelift om op tijd bij de supermarkt in het plaatsje Les Houches te zijn. Hier wat boodschappen gedaan en samen met een Belgische/Waalse man, Regis naar een camping gezocht die hier zou moeten zijn. Helaas was deze camping een paar jaar geleden opgeheven. Op advies van een local hebben we de tenten bij een klein meertje Lac des Chavants in een buitenwijk vh plaatsje opgezet. Regis loopt ook de GR5, heeft de lichtste uitrusting die ik ooit gezien heb. Geen pannen en kooktoestel. Eet hoofdzakelijk muesli geweekt in koud water, soms een blikje vis erbij.

Hij verwonderde zich zeer over mijn keukenuitrusting, was echter wel te spreken over mijn maaltijdsoep die ik met hem deelde.

Ik verwonderde mij er echter over dat hij op geweekte muesli zo kon tracken. Het pad om t meertje is een populaire route voor een avondwandelingetje en om de hond uit te laten en wat nieuwsgierigheid te bevredigen over die bivakkeerders bij het meertje. Gelukkig is Frans voor een Waal geen enkel probleem, op een gegeven moment kreeg hij wat tips van een soort sportinstructeur over de route vd volgende dag. Ik heb de man mijn 3 overtollige rollen wc-papier gegeven, die zijn jammer genoeg alleen in pakken van 4 rollen te koop. Later kwam de man nog wat arnica-zalf brengen. Dat zouden we wel kunnen gebruiken op de zware tocht van de volgende dag. Tijdens de maaltijd wat gesprekjes met Regis: heb je kinderen? Ja twee. een zoon en een dochter. En jij? Nee, nog niet maar we proberen het wel. Aha, heb je soms advies nodig? Ehhh, haha nee hoor, niet nodig.

Hoe oud zijn je kinderen? 32 en 26.

Ho, wacht even, dat kan niet. Hoe oud ben jij dan? 65. Nee, dat kan niet! Jawel hoor, je praat hier met een oude man. Ben je al met pensioen dan? Nee, dat nog niet, in Nederland is dat tegenwoordig pas als je 66+ bent.

Dus ik moet nog even wachten.

En wat doe jij Regis? Ik ben bij een reorganisatie met een vertrerkregeling afgevloeid en gebruik de GR5 als een tussenstop naar een volgende baan.