17e & 18e dag

Reactie op reacties.

@Irene:

-Tja, overdekt heeft zo z'n voordelen, maar je moet toch ook voor lief nemen wat het weer je te bieden heeft, al geeft dat soms veel ongemak. De Engelsen gaan daar heel laconiek mee om. Soms krijg je verontschuldigingen te horen als het slecht weer is. Of dit haal ik er iig uit door mijn gebrekkig gevoel voor het Engels.

-Van echt afdingen was niet echt sprake, ik denk meer aan een gezamenlijk evenwicht om een doel te bereiken, een overnachting.

@Door:

Je haiku's, nu correct weergegeven.

Dank je wel, dit verwoord de omstandigheden uitstekend.

------

Een bed en ontbijt.

De slechte nachtrust ten spijt.

Droge tent op tijd.

------

Een natte voettocht.

Van de drup in de regen.

Hulp is een zegen.

-------

By Door.

------

@Heleen:

-Jij bent natuurlijk veel meer en beter op de hoogte vd landelijke problemen dan ik als outsider. Ik zie een hoop lege schappen op de groenteafdeling en een zeer klein assortiment.

Plus dat het als backpacker soms niet mogelijk is om kleine hoeveelheden te krijgen.

1,5kg wortels oid is echt te veel.

Ik koop regelmatig iets, neem wat ik ervan nodig heb en geef de rest aan een andere klant.

Dit probleem had ik in Frankrijk trouwens ook regelmatig.

- het weer moeten we nemen zoals het komt, de laatste dagen gaat het trouwens een stuk beter.

(Knock on wood)

-Dit jaar is mijn noordelijkste plek waarschijnlijk Whitby (13-8). Niet echt bij jullie in de buurt. Ik zal iig zwaaien als ik in daar ben. ;-)

@Bert:

Zoals altijd weet je je gedachten kort en bondig onder woorden te brengen.

-ik prefereer de term bivakkeren.

-de paraplu is idd al lang mijn trouwe wandelkameraad, maar niet vanaf het begin. Mijn eerste schreden op de GR5 en eerder waren m.i. zonder regenscherm.

Ik wil best een clinic geven, daar zijn wel 2 voorwaarden aan verbonden. Je moet met een paraplu lopen.

Wanneer er meer gegadigden voor een clinical zijn kunnen die zich hier aanmelden.

-over een trail-name hoef ik me geen zorgen, dat is aan anderen.

-de Amerikaanse trail's zijn voor mij iig een brug te ver en te extreem.

-Trail-angels: eigenlijk kun je niet zonder de hulp van anderen, lokale mensen. Al is het maar voor water, uitleg over een lokaal iets of een praatje als sociaal contact.

Ook nu beschrijf ik een ontmoeting met een trail-angel. Iemand die meedenkt, alternatieven bedenkt en buiten de mogelijkheden van de wandelaar verder helpt.

Dit zijn naast de inspanningen en ervaringen op de trail de waardevolste momenten om mee te maken.

Dag 17 (6-8-23) 27,9km

Bivak: veld bij Claxbywood

Het weer vannacht was goed, een buitje maar de tent was redelijk droog.

Sinds Horncastle kom ik vaak door plaatsjes die allen eindigen op ....by, Fulletby, Tealby, Goulchby, enz. Dit waren oorspronkelijk Viking nederzettingen. Plaatsen met ...Chester waren Romeinse nederzettingen of forten. In Donington on Bain bij een klein winkeltje werd ik aangesproken door een paar zondagse wielrenners, aan mijn accent wordt ik meestal gelijk in Holland geplaatst. Deze man had een dochter in Rotterdam wonen. Hier een plumbread gekocht. Een stevig brood gevuld met een massa zuidvruchten en gedroogde pruimen. Een fijne afwisseling na alleen maar brood met Cheddarkaas. De dame vd winkel dacht erg mee of ik nog niet ook boter nodig had en kaas en de krant (toen Ik een blik op de koppen wierp). Dit deed ze bij alle klanten. Ze was iig zo aardig alvast een paar plakken vh brood te snijden, zodat ik die gelijk kon opeten. Bij het naar buiten stappen begon het te regenen. Dit lijkt een patroon te worden. Inkopen doen dan regen, of Engels weer of toeval.

Gelukkig was het maar een kort buitje. Voor de rest vd dag droog en af en toe zonnig gelopen. Het traject vandaag is behoorlijk anders geworden. Meer andere dingen dan graan, ruigere velden, bosjes, vee en meer hoogteverschillen. In Walesby, de laatse plaats voor ik naar het beoogde bivakgebied ging was er niemand op straat of in de tuinen om water te vragen. Bij een vd laatste huizen vh dorp hing een tuinslang. Ik ben maar zo brutaal geweest me zelf van water te voorzien. Nog een stevig klimmetje tot één vd mooiste bivakplekjes. Met een schitterend uitzicht. Halverwege het koken moest ik het gastankje vervangen, iets dat ik al tientallen keren gedaan hebt. Oude tank er uit, nieuwe er in. Komt er geen gas uit. Frumnelen en rommelen met het gastoestel, een beetje los draaien enz. Niets. Nog meer rommelen, een klap tegen de onderkant en blijkbaar zat er toen iets niet meer goed maar liep het tankje bijna in één keer leeg. Dit was mijn laatste tankje. Dus een half gare maaltijd, geen avond,- en ochtendthee. En een uitdaging morgen om een nieuw gastank te vinden.

--------

Alles inpakken.

Zondagochtend rust, bij het,

Gekoer van duiven.

Haiku:289

---------

Dag 18 (7-8-23) 20,4km

Bivak: Distelveld Bigby

Vannacht geen regen, het was echter erg koud, ik heb maar wat extra's aangetrokken om warm te blijven. S'morgens was de tent door de dauw zo nat alsof het had geregend. Met een beetje wind, zon en tactisch draaien was de tent vlot droog. Aan een wandelaar met hond gevraagd of hij wist waar ze camping gaz verkopen. Hij gaf me weinig kans in deze omgeving, maar hij vertelde wel dat op deze plek meer overnacht werd.

Nog even een filmpje gemaakt vd omgeving en door op pad. Ik weet niet of ok jet filmpje kan plaatsen, andere jaren lukte dat niet. Lukt het niet en wil je het graag zien, last het dan ff weten.

In Caistor een paar mensen op een terras aangesproken mbt het gaz-probleem. Een van hen gaf aan dat hij thuis misschien wel een blikje had staan. Als ik even iets te drinken nam tot hij had gegeten, dan kon ik daarna met hem meelopen. Bij hem thuis bleek het om een verkeerd formaat blikje te zijn, wat hij bijna erger vond dan ik. Op de vraag of hij wist waar ze het wel verkochten, dacht hij bij Brians DIY in Briggs. Een 10 mijl oid verderop. Bij mijn reactie op een omweg van 16km, gaf hij aan mij wel ff heen en weer te willen brengen. Mijn rugzak kon bij hem thuis blijven staan en wij, na geïnformeerd te hebben if ze het idd hadden, in de auto naar Briggs. Brian zit in een onooglijke pand on een winkelstraatje, maar binnen is alles zodanig doorgebroken en

doorverbonden dat een heel huizenblok Brians geworden is. Je hebt een plattegrond nodig om de afdeling te vinden die je nodig hebt. Hij, Rick, wist aardig de weg, maar moest het wel 2x vragen. Een paar blikjes gaz gekocht, terug naar Caistor. Het nieuwe blikje gaf deze keer geen problemen. Alles weer ingepakt. Rick uitgebreid bedankt. Aanwijzingen gekregen hoe ik bij de winkel en op de route kon komen en na deze vertraging weer op pad. Vanaf de bivaplaats naar Caistor loop je door een graslandgebied heen, een fraaie afwisseling met de eindeloze graanvelden. Vanaf Caistor krijg je eerst weer graan. Maar dan loop je door een kleinschalig weidegebied door en langs de dorpjes Grasby, Searby en Bigby. In dit laatste dorpje water gevraagd en iets verderop naast een distelveld mijn bivak gemaakt. Vandaag niet de normale afstand gelopen, maar de ervaring om zo geholpen te worden is zo veel waardevoller dan de juiste doelen te halen. Deze hele looppartij is in feite een zelf verzonnen onderneming met geen ander einddoel dan op tijd terug te zijn voor de boot in Harwich. En natuurlijk om het Engelse landschap en cultuur te zien.

-----

It cannot be bad,

When a broken tin of Gaz,

Lets you meet a friend

Haiku: 291

------

Vervolg.

Ik loop een beetje achter met m'n blog, deze 2 dagen in een volgende aflevering.

Dag 19 (8-8-24) 29,6 + 5km

Bivak: Spy Hill Beacon bij North Ferriby

Dag 20 (9-8-23) 33,1km

Mijn bivak: +/- 300m voor de Rifle Butts Quarry bij Goodmanham