Een nieuwe voettocht of het vervolg van een oude

Beste lezers. 

Het is een kleine eeuwigheid geleden dat ik jullie via deze blog met mijn pelgrims-verhalen op de hoogte hield. 

Nu nadat ik bijna 5jaar geleden gestopt ben met die pelgrimsroute begin ik nu weer met een nieuwe route en verslag, nou ja verslagje.

De route is qua lengte en duur niet zo spectaculair als 5 jaar geleden, maar hopelijk wel de moeite waard.

5 jaar 'niets horen' is een lange tijd om te overbruggen. Wat dat betreft ben ik net die vogel die we lang geleden tijdens een Aikido-kamp in Luxemburg hoorde. Die floot een schitterende lied, stopte dan en na na een poosje kwamen er nog een paar tonen achteraan. In een vogelatlas werd dat omschreven als '.....een vervolg vh lied na een onredelijke lange tijd'.

Dit is mijn vervolg na een onredelijk lange tussenpoos.

Mocht je niet geïnteresseerd zijn in een vervolg. Dan biedt deze site je de mogelijkheid om je vd mailinglijst af te halen. Lukt dat niet stuur mij een berichtje dan haal ik je vd lijst.

Wil je wel op de hoogte blijven dan hoef je alleen maar te wachten op het volgende bericht.

Wat ga ik deze keer lopen? 

Een stuk vd GR5, en nu met name het traject van Selestat naar Geneve. En waarom nu dit stuk? 

Lang geleden zou ik deze GR5 van Maastricht naar Nice gaan lopen.(in één keer). Van de pelgrimsroute naar Santiago had ik toen nog nooit gehoord. Dit leek me wel een uitdaging, en dat was t ook.

Na ruim 2 weken ben ik in Ars-sur-Mossele weer op de trein richting Maastricht gestapt. Niet genoeg doorzettingsvermogen, onervarenheid, zelfoverschatting en eenzaamheid waren net zulke zware obstakels als het heuvellandschap van Noord-Frankrijk. 

Zwaar, maar een tocht om nooit meer te vergeten. 

Toen jaren niet meer dit soort tochten gelopen, nou ja gewoon de 4daagse een paar keer.

Tot 5 jaar geleden va Genève naar Santiago.Daarna 3 jaar geleden het PieterPad. En eerverleden jaar in een kleine week de voetstappen van lang geleden opgezocht en het vervolg vd GR5 van Ars-sur-Mossele naar Pompey gelopen. En uiteindelijk verleden jaar vanaf Pompey naar Selestat door gelopen. 

En dit jaar hoop ik dan Genève te bereiken. Als ik daar ben aangekomen heb ik in niet volgordelijke brokken een  reeks voetstappen geplaatst van het noorderlijkste puntje van Nederland, Pieterburen, naar het westenlijkste puntje vh Europese continent, Cape Finesterra. Bijzonder? Nee. Een prestatie? Ook niet. Wat is het dan wel; oud zeer, waarom toen gestopt? een uitdaging aan mezelf. Ik vraag me zelf regelmatig af. Zijn het doorzettingsvermogen, de ervarenheid voldoende en ben ik nu wel bestand tegen eenzaamheid om het volgende stukje Frankrijk te doorkruisen. 

Daarvan zal ik je de komende 3 weken op de hoogte houden.

Liefs en groet.

Rob Duim.