Mouthe ->Les Rousses-> La Cure (zw)

29-8-2019

Vanmorgen vroeg op en 7:00 op pad voor een lange tocht van ruim 40km. Vrijdag om 16:00 moet ik de Flixbus in Genève hebben. Door de dag vertraging van het begin en de verdere vertragingen later redt ik het niet om Genève lopend te bereiken. Het eerste openbaar vervoer naar Genève kan ik in La Cure net over de grens nemen. Dat is in totaal bijna 50km, ruim 40 voor vandaag en de rest voor morgen.

Gelukkig is het bijna helemaal een tocht zonder extremen, op één uitzondering na natuurlijk. Vanaf Mouthe loop je eerst lang door het rivierdal een beetje glooiend. Je steekt dan een bergruggetje over naar Chapelle de Bois. Dit ligt op een hoogte van 1000m. Vanaf hier stijg je op een steile berrghelling over een zigzag-bospad naar ruim 1300m. Op sommige stukken wordt je met een kabel als leuning geholpen omdat het pad/track over rotspartijen gaat.

Tot je uiteindelijk boven aan de klif dan wel weer wordt beloond met een schitterend uitzicht over het daaronder gelegen dal.

Verderop kom je bij een punt dat je de grens weer passeert. Hier is een oorlogsmonument opgericht voor joodse kinderen die hier naar Zwitserland zíjn gesmokkeld op de vlucht voor het nazi-geweld. Ik heb hier mijn lunch genuttigd in de stilte van de plek en het monument. 

Vanaf hier tot Le Rousses is het eigenlijk een grote afdaling van een 15km. Met af en toe weer wat klimmen om niet te vlug in de bewoonde wereld te  komen. Een km of 7 voor Le Rousses loop ik een Nederlandse vrouw, Mic, achterop die net als ik de GR5 loopt en regelmatig wild bivakkeert. We hebben samen verder opgelopen, in Le Rousses inkopen gedaan en samen bivak gemaakt en gekookt een paar km voorbij Le Rousses. 

Het is altijd leuk om te horen en te zien hoe iemand anders met de praktische dingen bij het bivakkeren en tracks lopen omgaat. Ondanks dat zij niet bang is om in haar eentje te bivakkeren, gaat ze daar toch anders mee om dan ik.

Haar uitrusting is een stuk geavanceerder en lichter dan de mijne. Dat is gezien het krachtverschil natuurlijk ook logisch.

Waar ik aan het einde van de tocht ben, staat zij aan het begin. Dit is haar derde dag. De komende weken staan iig een deel vd alpen op haar route.

Heel veel sterkte gewenst.

Voor de volgende keer ga ik toch wel kijken om sommige onderdelen te vervangen voor lichtere/moderner materiaal.

Ondanks dat het een flinke afstand was, was vandaag goed te doen. Na Chapelle de Bois voerde de route meestal door het bos waar de hitte draaglijker is dan in het open veld of op open asfalt-wegen. En op die ene stijging na was de route ook niet extreem zwaar.

30-8-2019

La Cure Zwitserland. 

Vanochtend deze trip voor de laatste keer de tent afgebroken, wat spullen die ik niet meer nodig had aan Mic overgedaan. Mail,- en blogadressen uitgewisseld. Zij deed het vanmorgen wat rustiger aan dus heb ik het laatste stukje naar la Cure weer alleen gelopen.

In La Cure weer eens de grens overgestoken, maar nu officieel met douane, grenspolitie en slagbomen om 100m verder bij het Zwitserse treinstationetje uit te komen.

Verder gaat alles dan heel snel. De trein met overstap naar Genève is door het landschap al een belevenis. In Genève wat eten en souvenirs zien te scoren. De opstapplaats vd Flixbus vinden. In de juiste bus zien te komen. Bij de grens 2x douane,- en paspoortcontrole. De Zwitserse en de Franse. In Dion overstappen op een vertrasgde bus en de lange busrit naar huis. In de bus met een Nederlands stel gesproken die een wijnboerderij in Dole hebben en een veganistische wijn maken. Verder doen ze onderzoek naar wat voedsel, en met name zuur/base daarin voor effect hebben op je gezondheid. Ze waren erg geïnteresseerd in mijn dieet op de trektocht.

Op zo"'n 40km na =2 loopdagen heb ik Genève niet gehaald. Die tijd heb ik in de eerste paar dagen door allerlei problemen verloren. 

-----

Geen wolven gezien.

Vrij naar doctorandus P.

Genève? te ver!

Haiku 77

------

Dus ik kan het een volgende keer opnieuw proberen of op t laatste punt in la Cure verder gaan. Die keuze is niet zo moeilijk.

Afsluiting voor nu:

Het was een zware tocht, het viel lang niet allemaal mee, maar wat een mooie vergezichten en landschappen heb ik mogen ervaren. De onverwachte hulp wanneer het wel eens tegen zat.

De rust, stilte en ontspanning van het vrij bivakkeren.

Vergelijking met Maastricht - Ars sur Mossele.

Mijn uitrusting was toen zwaarder.

Ik liep ook toen regelmatig verkeerd.

Maar wat het nu veel makkelijker maakt, dan op dat eerste stuk lang geleden, zijn deze moderne communicatie middelen waardoor je veel minder aan jezelf en de eenzaamheid bent overgeleverd.

Dus iedereen bedankt voor het meewandelen en wellicht tot een/de volgende keer.

Lieve groet..

Ron Duim